ارزیابی میزان آسیب پذیری لرزه ای در شهر نمونه مورد مطالعه: منطقه ۱۰ شهرداری تهران

هدف اصلی این نوشتار، شناسایی و تدوین روابط بین برنامه ریزی شهری و مدیریت ریسک زلزله به منظور کاهش آسیب پذیری لرزه ای در شهر است. برای دستیابی به این هدف، از روش تحلیلی ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای بهره گرفته شده و منطقه 10 شهرداری تهران به عنوان نمونه موردی، بررسی شده است. نوشتار حاضر نشان می دهد که الگوهای مختلف شهری در برابر زلزله، واکنش های متفاوتی از خود نشان می دهند و میزان آسیب پذیری لرزه ای شان متفاوت است. همچنین به منظور ارزیابی آسیب پذیری انسانی، استفاده صرف از شاخص های سازه ای کافی نیست و برای دستیابی به نتایج دقیق تر، استفاده از شاخص هایی همچون تراکم جمعیت، نوع بافت منطقه مورد بررسی، وضعیت شبکه معابر و ارتباط آن با فضاهای باز و بسته ضروری می نماید.